click for English website

Het Ripple Effect De ‘Otherworld’ dringt zich steeds nadrukkelijker aan ons op. De wereld waar oorzaak en gevolg door elkaar lopen. De wereld waar het niet zo nauw wordt genomen met de lineaire tijd. Stapelden zich vroeger vragen op, terwijl antwoorden ontbraken. Nu blijken de antwoorden er al te zijn, voordat we nog maar een vraag hebben kunnen stellen. Het Ripple Effect aan het werk!   20 juli 2011 Mijn telefoon rinkelt ongeduldig en zwijgt pas nadat ik hem heb opgenomen. Het nummer van deze telefoon is slechts bij enkelen bekend en wordt nagenoeg uitsluitend gebruikt om mij op de hoogte te brengen van zojuist gevonden graancirkels. Dat is vrijwel altijd ’s morgens vroeg en nagenoeg nooit ’s middags, zoals nu. De gejaagde stem aan de andere kant van de lijn vertelt over een weliswaar kleine, maar zeer bijzondere graancirkel recentelijk ontdekt bij Knoll Down. “Recentelijk?”, vraag ik achteloos. “Ja!”, klinkt het bevestigende antwoord. “Aan het eind van de morgen. Een day-time event”. De laatste opmerking doet mij ogenblikkelijk een en al alertheid zijn. Een day-time event. Een graancirkel die overdag is gevormd. Een grote zeldzaamheid. Snel vraag ik nog om de nodige locatie gegevens. Ik moet die graancirkel zelf zien. Ik voel een onweerstaanbare drang. De cirkel roept mij en ik haast me richting Knoll Down.       De day-time event graancirkel bij Knoll Down.   De cirkel is inderdaad klein. Bovendien is het een echte cirkel. Eén simpele cirkel. Van boven op de heuvel kijk ik op haar neer en ze lijkt vanaf hier nog kleiner. Ik ben niet de eerste bezoeker en tel zo’n zes mensen in het veld. Glijdend en glibberend daal ik de heuvel af en na een wandeling van slechts enkele minuten stap ik de cirkel binnen en begroet de reeds aanwezige mensen. Voorzichtig loop ik rond alsof ik de eerste ben die het platliggende graan betreed. De cirkel is dan wel klein, de manier waarop het graan ligt is uiterst curieus. Het golft als water van binnen naar buiten en weer terug. Er lijkt geen vast patroon in te zitten. Langzaam beweeg ik me door de cirkel en dan valt het mij plotseling op! Onder het liggende graan bevindt zich nog een patroon.     Onder het liggende graan bevindt zich nog een patroon.   De ring gevormd door het onderliggende pad.   Ik schuif op verschillende plekken wat liggend graan opzij en zie een soort 30 centimeter breed pad van graan dat onder het bovenste graandek loopt en dat een perfecte ring vormt. Ik besluit de cirkel met behulp van een meetlint tot in detail op te meten. De meetresultaten zullen me later doen verstommen en verbleken. 29 juli 2011 De 2011 graancirkel expeditie is al weer enkele dagen geleden afgesloten. We, en dat zijn Roeland Beljon, Nancy Polet, Janet Ossebaard, Klaas en Dini van Egmond, mijn partner Heather en ik, zitten in de Black Horse pub nabij Cherhill. Op dezelfde plek zaten we zes jaar eerder ook. Dezelfde mensen, hetzelfde restaurant, dezelfde tafel aan het raam. In 2005 besloten we spontaan een experiment te doen waarbij we zouden trachten een graancirkel te creëren zonder van onze stoelen op te staan. We zouden ons op een vorm concentreren met het idee dat deze vorm dan als graancirkel zou opduiken. We waren ons er destijds zeer goed van bewust dat we niet zomaar een vorm konden nemen. Indien we terplekke een vorm zouden bedenken, liepen we het gevaar dat deze vorm reeds ‘in de lucht hing’, en dat we deze dan slechts zouden aftappen denkende dat we de vorm zelf bedacht hadden. Nee, zo zouden we het niet doen. We besloten de vorm te nemen die op een foto stond die ik juist die middag in een kerkje in Marlborough had genomen. Ondanks ons zeer positieve gevoel over een goede afloop, waren we toch nog allemaal geschokt toen de vorm inderdaad enkele dagen later in een veld verscheen.           Er zitten slechts twee transformatiestappen tussen de gebruikte foto en de graancirkel die vervolgens in het veld verscheen     Nu, zes jaar later, is het moment gekomen om het experiment van 2005 nog eens over te doen. Klaas blijkt zich goed te hebben voorbereid en haalt een papier tevoorschijn met daarop de afbeelding van een rijk bewerkt Keltisch kruis. Een werkelijk prachtig kruis dat me raakt. Het is echter zo rijk versierd dat ik me niet in staat acht me lang genoeg te concentreren om elk detail de ether in te schieten. Per slot van rekening hebben we goed getafeld en goede, rode wijnen hebben rijkelijk gevloeid, en vloeien nog steeds. Ik pak mijn fototoestel, blader door de foto’s, tot het schermpje de door mij gezochte foto toont. Ik hou het toestel omhoog zodat iedereen het kan zien.     Het Keltisch kruis van Klaas.   De roos van Bert.   Op het schermpje prijkt een uit steen gehouwen roos, door mij enkele dagen eerder gefotografeerd in het museum bij de Abbey in Glastonbury. Ze komt van origine uit de nu nagenoeg vervallen Mary Chapel. We besluiten zowel het Keltisch kruis, als de roos voor ons experiment te gebruiken. We concentreren ons, en laten het vervolgens los. Meer wijn vloeit en de avond gaat geruisloos over in de nacht. De volgende dag … gebeurt er niets. Ook de dag erna niet, zelfs niet de dagen daarna. Er gebeurt eenvoudigweg niets dat op een relatie met ons experiment duidt. Het is bijna twee weken later als ik een kerkje vlakbij Uffington bezoek. Hier fotografeer ik het raam dat dominant de kerk beheerst. Tevens wordt mijn aandacht getrokken door een muurschildering van een rozenstruik       Het dominerende raam     De muurschildering van de rozenstruik   Later die dag beland ik door een aantal 'toevalligheden' in het kerkje van Longcot. Daar stuit ik op een rode bijbel die nonchalant op een lessenaar ligt. Een stukje papier steekt als bladwijzer gedeeltelijk uit de bijbel. Ik hoor de roep en open de bijbel daar waar het papier ligt. Mijn ogen volgen mijn vinger die over de linker pagina glijdt, om plotseling tot stilstand te komen. De adem stokt mij in de keel. Langzaam lees ik de woorden.   ‘A reading from the book of Revelation. A great portent appeared in Heaven: a woman clothed with the sun, with the moon under her feet, and on her head a crown of twelve stars.’       De rode bijbel met de bladwijzer     De tekst uit Openbaringen met rechts het Keltisch kruis   Het raam dat ik slechts enkele uren eerder fotografeerde schiet door mijn hoofd. De vrouw voor een vlammende zon, staande op een maansikkel, met een kroon met twaalf sterren op haar hoofd. Ik weet niet hoelang ik al zwijgend voor de lessenaar sta, als mijn blik op het papier valt dat als bladwijzer diende. Op het papier staat de afbeelding van een Keltisch kruis. Juist voor ik in het kerkje van Longcot belandde, had ik in een ander kerkje een wandschildering van een rozenstruik gefotografeerd. Daar had ik toen helemaal niet zo bij stilgestaan, maar nu ik het Keltisch kruis zie, schiet mij de rozenstruik weer te binnen. De roos, het Keltisch kruis, ons experiment.     Het kruis en de roos van het experiment en het kruis en de roos uit de twee kerkjes   Mijn gedachten gaan terug naar de graancirkel die in 2005 na ons experiment ontstond en die gebaseerd bleek te zijn op Squaring the Circle. Een vierkant en een cirkel met identieke omtrek. Ik had juist hetzelfde unieke aspect ontdekt in de graancirkel die op 20 juli 2011 bij Knoll Down was ontstaan. De graancirkel met de ‘verborgen’ ring. Deze ring definieert een grid, evenals de buitenkant van de graancirkel een grid definieert. De bedoelde grids zijn in dit geval stelsels van vier lijnen die loodrecht op elkaar staan, en die precies om de ring en om de cirkel passen. De lijnen van de twee grids snijden elkaar en de snijpunten kunnen worden gebruikt voor het construeren van een virtuele cirkel. Binnen deze virtuele cirkel past een virtueel vierkant. En nu komt het aspect dat mij deed verstommen en verbleken. De omtrek van dit virtuele vierkant en de omtrek van de graancirkel zijn identiek! Squaring the Circle! Een vierkant en een cirkel met identieke omtrek, net zoals de basis van de graancirkel uit 2005!       Squaring the circle in de 2005 graancirkel     De twee grids definiëren squaring the circle   Ik voel de roep om nogmaals naar de 2011 day-time event te kijken. Een ‘simpele’ cirkel waarin het graan op een zeer intrigerende manier was neergegaan. Het plat liggende graan golfde als water van binnen naar buiten en weer terug. Er leek geen vast patroon in te zitten. Maar schijn bedriegt. Nu ik met andere ogen, met nieuwe ogen, weer naar de cirkel kijk, zie ik plotseling dat er wel degelijk sprake is van een patroon. Het is zelfs zo duidelijk dat ik moet lachen om het feit dat ik het niet eerder zag. Voor mij doemt een rosa rubiginosa, een eglantier, uit de cirkel op. De ligging van het graan vormt onmiskenbaar het silhouet van een roos! Ik schiet omhoog in mijn stoel. Als de graancirkel een roos bevat, hoe zit het dan met het Keltische kruis? Ik projecteer het kruis op de cirkel met de ring en het geheel valt met een luide klik op haar plaats. Het kruis wordt onwrikbaar vastgehouden door de graancirkel. De ring houdt het binnenste van het kruis op haar plaats, terwijl het vierkant van de aanwezige ‘squaring the circle’ de buitenkant van het kruis stevig in haar greep houdt.     Het kruis en de roos van het experiment en het kruis en de roos uit de twee kerkjes   Let wel: Indien de ‘armen’ van het kruis langer waren geweest had het niet gepast. Of indien de binnenring een andere afmeting had gehad had het ook niet gepast. Alleen dit specifieke kruis definieert Squaring the Circle! De day-time event van 20 juli 2011 lacht mij toe. Niet alleen bevatte deze ‘simpele’ graancirkel ‘squaring the circle’, ze vormde ook nog eens het antwoord op de vraag die we op 29 juli 2011 in de Black Horse pub bij Cherhill hadden gesteld. Oorzaak en gevolg lopen door elkaar. De ‘Otherworld’ dringt zich op. Stapelden zich vroeger vragen op, terwijl antwoorden ontbraken. Nu zijn de antwoorden er al voordat we een vraag hebben kunnen stellen. The Ripple Effect in optima forma. Ik vraag me af waar dit allemaal toe gaat leiden. Wie het antwoord weet, mag de vraag stellen. En wie de vraag weet, heeft het antwoord niet meer nodig. Magische en Mystieke Reis naar Engeland back to top ....